Pobyt w Hiszpanii bez prawa do pracy: jak złożyć wniosek i przedłużyć.

Ważne cechy statusu rezydencji (zezwolenia na pobyt) w Hiszpanii bez prawa do pracy

Zezwolenie na pobyt (zezwolenie na pobyt) w Hiszpanii bez prawa do pracy, często nazywane rezydencją niezarobkową, jest odpowiednie dla tych, którzy nie planują oficjalnie pracować w kraju, ale chcą przebywać na jego terytorium dłużej niż 90 dni i korzystać z praw rezydenta. Wnioskodawca musi udowodnić, że posiada stabilny dochód pasywny lub wystarczające oszczędności, aby utrzymać siebie i swoją rodzinę bez podejmowania pracy w Hiszpanii.

Zasadniczo, ten status jest również znany jako „Visado de residencia no lucrativa” (wiza krajowa D). Dzięki niemu możesz podróżować po krajach strefy Schengen, studiować na hiszpańskich uniwersytetach, przedłużać swoją rezydencję, a w przyszłości uzyskać zezwolenie na pobyt stały (PR), a następnie obywatelstwo, pod warunkiem spełnienia wszystkich wymogów prawa imigracyjnego.

Dla kogo jest odpowiednie zezwolenie na pobyt w Hiszpanii bez prawa do pracy?

Główną kategorią wnioskodawców są osoby niezależne finansowo i ich najbliżsi krewni. Osoba musi mieć ukończone 18 lat i potwierdzić, że nie potrzebuje hiszpańskiej pensji do życia.

• Główny wnioskodawca: osoba pełnoletnia z udokumentowaną wypłacalnością (dochód pasywny lub oszczędności).
• Członkowie rodziny: małżonek, małoletnie dzieci i osoby pozostające na utrzymaniu, które są uwzględnione w ogólnym pakiecie dokumentów.
• Rodzice wnioskodawcy: w rzadkich przypadkach, jeśli są w sposób udowodniony zależni od finansów głównej rodziny (zależy od wewnętrznej praktyki konsulatu).

Zgodnie z wymogami hiszpańskiego prawa, wnioskodawca musi wykazać miesięczny dochód pasywny na poziomie nie niższym niż 400% IPREM (Wskaźnik Dochodów Publicznych o Wielorakich Skutkach), co w 2024 r. odpowiada 2400 euro miesięcznie na głównego wnioskodawcę. Na każdego członka rodziny należy dodać 100% IPREM, czyli około 600 euro miesięcznie dodatkowo.

Główne warunki uzyskania rezydencji bez pracy

Wypłacalność

Wnioskodawca jest zobowiązany do udowodnienia posiadania pasywnego dochodu lub solidnych oszczędności. Jeśli urząd paszportowy i konsulat tego wymagają, można przedstawić:

• wyciągi bankowe z wystarczającymi saldami na koncie (28 800 euro na osobę rocznie);
• dokumenty dotyczące dochodów pasywnych, np. dywidendy, wynajem nieruchomości, odsetki od lokat;
• gwarancje finansowe dla całej rodziny (7 200 euro dodatkowo na każdego członka rodziny).

Ubezpieczenie zdrowotne

Polisa musi pokrywać wszystkie ryzyka medyczne bez dopłat i być ważna na całym terytorium Hiszpanii. Jest to obowiązkowy wymóg dla całej rodziny wnioskodawcy i nierzadko jest sprawdzany szczególnie wnikliwie.

Brak karalności i zaświadczenie lekarskie

Należy potwierdzić niekaralność zaświadczeniem z kraju zamieszkania za ostatnie 5 lat (z apostille i tłumaczeniem na język hiszpański). Ponadto wszyscy wnioskodawcy przedstawiają zaświadczenie lekarskie o tym, że nie cierpią na niebezpieczne choroby zakaźne zgodnie z Międzynarodowymi Przepisami Zdrowotnymi (2005).

Lista dokumentów do złożenia

Konkretna lista może się nieznacznie różnić w zależności od konsulatu, ale zazwyczaj wymagane są:

• paszport zagraniczny, ważny przez co najmniej 1 rok;
• wypełnione formularze wniosku o wizę D i o zezwolenie na pobyt bez prawa do pracy;
• zdjęcia paszportowe;
• wyciągi potwierdzające dochód pasywny lub oszczędności (z tłumaczeniem na język hiszpański);
• zaświadczenie o niekaralności (z apostille i tłumaczeniem);
• ubezpieczenie zdrowotne (pełne pokrycie bez udziału własnego);
• zaświadczenie lekarskie (o zgodności z Międzynarodowymi Przepisami Zdrowotnymi);
• dokumenty dotyczące zakwaterowania w Hiszpanii (umowa kupna-sprzedaży lub długoterminowego najmu);
• potwierdzenie uiszczenia opłaty wizowej (formularz należy sprawdzić w konsulacie).

Etapy procedury

Krok 1. Zbieranie dokumentów

Przygotuj kompletny pakiet, przetłumaczony na język hiszpański przez tłumacza przysięgłego (cuando proceda). Zapoznaj się z dokładnymi wymaganiami Twojego konsulatu (w kraju obywatelstwa lub stałego pobytu).

Krok 2. Złożenie wniosku

Wnioskodawca osobiście udaje się do konsulatu z dwoma kopiami dokumentacji. Tam mogą poprosić o dodatkowe dokumenty, zadać pytania wyjaśniające, przeprowadzić rozmowę kwalifikacyjną.

Krok 3. Rozpatrzenie

Konsulat zazwyczaj podejmuje decyzję w terminie do trzech miesięcy. Po zatwierdzeniu wnioskodawca otrzymuje wizę D, ważną przez 90 dni na wjazd do Hiszpanii. Po przybyciu do kraju należy złożyć dokumenty o TIE (Tarjeta de Identidad de Extranjero - Karta Identyfikacyjna Cudzoziemca).

Przedłużenie zezwolenia na pobyt w Hiszpanii bez prawa do pracy

Pierwsze przedłużenie

Pierwsze zezwolenie jest ważne przez 1 rok. Następnie jest przedłużane o 2 lata, jeśli spełnione są wszystkie warunki (dostępność dochodu, brak naruszeń prawa, pobyt w Hiszpanii przez co najmniej 183 dni w roku). Po kolejnych 2 latach można ubiegać się o nowe przedłużenie. Po 5 latach legalnego pobytu w kraju możliwe jest ubieganie się o zezwolenie na pobyt stały.

Nuanse przedłużenia

• Pobyt w Hiszpanii przez co najmniej 183 dni w roku.
• Wystarczające środki na cały okres przedłużenia (57 600 euro na dwa lata dla głównego wnioskodawcy i dodatkowo 14 400 euro na członka rodziny).
• Aktualne ubezpieczenie zdrowotne bez dopłat.
• Zaświadczenie o zameldowaniu (empadronamiento).
• Czysta historia imigracyjna: brak naruszeń terminów składania dokumentów.

Dlaczego mogą odmówić

Przypadki odmowy są często związane z:

• niewystarczającym zabezpieczeniem finansowym;
• przeterminowanym paszportem lub nieprawidłowymi kopiami;
• przeterminowaną lub nieprawidłową polisą ubezpieczeniową;
• nieudowodnionym pobytem w Hiszpanii przez ponad 183 dni w roku;
• naruszeniem reżimu wizowego lub zignorowaniem prośby o dodatkowe dokumenty.

Wszystkie kwestie związane z finansami i poprawnością dokumentacji wymagają szczególnej uwagi. Hiszpania surowo monitoruje, czy wnioskodawca rzeczywiście spełnia swoje deklarowane zobowiązania.

Cechy opodatkowania i przejście do innych statusów

Rezydent podatkowy

Po pierwszym pełnym roku kalendarzowym wielu posiadaczy zezwolenia na pobyt bez prawa do pracy staje się rezydentami podatkowymi. Oznacza to składanie deklaracji dotyczącej dochodów z całego świata. Przed podjęciem kroków w celu uzyskania zezwolenia na pobyt warto skonsultować się z ekspertem podatkowym (gestorem).

Przejście do pobytu stałego i uzyskanie obywatelstwa

Po 5 latach nieprzerwanego pobytu można ubiegać się o zezwolenie na pobyt stały, przy czym ważne jest, aby nie opuszczać Hiszpanii na dłużej niż 6 miesięcy z rzędu i nie kumulować łącznie ponad 10 miesięcy nieobecności w ciągu 5 lat. Aby uzyskać obywatelstwo, należy legalnie mieszkać przez 10 lat, przestrzegając przepisów imigracyjnych i podatkowych.

Podsumowanie

Zezwolenie na pobyt bez prawa do pracy w Hiszpanii to wygodna opcja dla emerytów, rencistów i osób niezależnych finansowo, dążących do łagodnego klimatu, europejskiego standardu życia i perspektywy uzyskania zezwolenia na pobyt stały i obywatelstwa. Najważniejsze jest spełnienie warunków finansowych, niełamanie zasad wizowych i terminowe przedłużanie statusu. Przy odpowiednim podejściu procedura jest dość przejrzysta i daje możliwość pełnego życia i podróżowania w ramach strefy Schengen.